امید عظیمی- روزنامه‌نگار
آرکا آذربایجان: این تصویری است از ورود آب نازلوچای به دریاچه اورمیه. رودی که از بلندی‌های مرزی ایران و ترکیه سرچشمه می‌گیرد و در ادامه با پیوستن رشته‌های آبی مختلف از جمله مارمیشو به آن، با پیچ و تاب ۹۳ کیلومتری و گذر از روستاهای مختلف، وارد دریاچه اورمیه می‌شود.
این رود، از روستاهای تاپیک، قلعه اسماعیل‌آقا، بهلول‌آباد و قلعه سردار به جاده سرو و سپس روستای نازلو می‌رسد و در ادامه از روستاهای تازه‌کند قاطیرچی، تازه کند جنیره، یورقانلوی جنیره، آرمود آغاج، بدلبو، کوسی، تازه کند قشلاق، لک، پر، عربلوی دره، زونبلان، چناقلو به جاده سلماس و سپس چونقرانلوی پل می‌رسد و با عبور از روستاهای باغستان، حیدرلو بیگلر، نخجوان تپه، دانقارالو، باباگنجه، چمکی، خداوردی، آباجالوی علیا و سفلی به طلاتپه رسیده و در ادامه‌ی مسیر خود از روستاهای موش‌آباد، زیرمانلو و اوصالو و جاده شهید کلانتری رد شده و به دریاچه اورمیه می‌رسد.
همه‌ی این روستاها نام برده شد، تا اشاره شود به این مورد که آب خروشانی که زمانی در قالب این رود دائمی وارد دریاچه می‌شد، امروز با توسعه کشاورزی و افزایش کشت محصولات پرآب‌بر و البته گسترش خانه‌باغ‌‌ها و ویلاباغ‌های کوچک اما پرمصرف در آب، امروز چنان ضعیف و نحیف شده که فاصله ورودش به دریاچه با تبخیرش خیلی نیست!
اگر سهم ویژه‌ای از خشکی دریاچه اورمیه را متوجه دست‌درازی‌های انسانی به طبیعت بدانیم، بخش عمده‌ای از این دست‌درازی‌ها معطوف به دولت و قسمتی نیز مربوط به ما مردمی است که بخاطر اقتصادمان، یا محصول پرآب‌بر کشت می‌کنیم و در پاییز بخشی از تولیدات‌مان را دور ریز می‌کنیم یا برای تفریح‌مان، خانه‌‌باغ‌هایی چندصد متری استخردار می‌سازیم و سپس برای خودنمایی و وطن‌دوستی‌مان، در فضای مجازی هشتگ نجات دریاچه اورمیه میزنیم و مثلا برای نابودی دریاچه اشک تمساح می‌ریزیم!
