✍️رضوان آیرملو _ روزنامه‌نگار
سال ۱۴۰۲، سالی مملو از موفقیت برای رسیدن به اهداف بزرگ، سالی سخت با فراز و نشیب‌های بسیار؛ با همه اما و اگرهایش ولی برای من سالی بسیار شیرین. ۱۴۰۲ پر از شناخت، تجربه و عبرت برای من بود؛ شناخت آنانی‌که مدعی همراهی و رفاقت بودند. شناخت کسانی که احساس می‌کردم مثل «کوه»، در سختی‌ها تکیه‌گاهم هستند اما آزمون زمانه نشان داد «کاهی» بیش نبوده و نیستند! ذات کثیف «قدرت» همه انسان‌ها را آلوده می‌کند و «رفاقت» و «معرفت» حلقه گم‌شده در میان همه قدرت‌طلبان است.
سالی که گذشت، سال مبارزه بی‌امان من به‌عنوان یک روزنامه‌نگار با افرادی بود که برای رسیدن به اهداف و منافع شخصی خود، همواره از نظام و شهدا و مقدسات هزینه می‌کردند. سال روشنگری به جامعه‌ای که تک‌تکمان در مقابل آن مسئولیت داریم. سال مبارزه با رانت و فساد مدیران بی‌کفایت و پایان همین سال البته؛ تحقق این حقیقت که مبارزه با اینان بی‌هزینه نبوده و نخواهد بود.
و اما سالی که می‌آید؛ ۱۴۰۳، سال بیم‌ها و امیدهاست؛ وضعیت و شرایط کشور اکنون طوری است که خیلی‌ها، سال‌هاست سپر خویش زمین بنهاده و دستانشان را به نشانه تسلیم بالا برده‌اند اما برخی نیز که ما به آنها «نسل همچنان امیدوار» می‌گوییم و خود نیز جزئی از آنانیم برای بهبود شرایط، تلاش و مبارزه می‌کنند و از پای نمی‌نشینند؛ چراکه عمیقاً باور داریم باوجود ظرفیت‌های بزرگ این مملکت، رشد، توسعه، رفاه و آرامش دور از دسترس این مردمان فهیم و کم‌توقع کشور نیست.
مبارزه با فسادی که چندی است پاشنه آشیل جامعه ماست، در شرایطی که مردم ما به خاطر وطنشان سخت‌ترین تحریم‌ها را تحمل کرده‌اند بدیهی است بسیار سخت و هزینه‌بر خواهد بود.
مهم آن است هیچ وجدان بیداری با فساد کنار نخواهد آمد و به‌زعم نگارنده، رانت و فساد در هر جا که باشد باید از ریشه خشکانده شود حتی اگر هزینه‌اش بسیار باشد.
فساد فقط در پول نیست، رانت‌هایی که ایجاد می‌شود خود زمینه‌ساز فساد گسترده است. این خواست عموم مردم ایران است که کسانی که در مسند قدرت‌اند و به‌هرشکل زمینه‌ساز رانت و فساد بوده‌اند باید کنار گذاشته شده و تقاص پس دهند.
خطر فروپاشی از درون وقتی احساس می‌شود که رانت و فساد از روندی اتفاقی و موردی به سمت‌وسوی سیستمی تغییر میدان دهد؛ اینجاست که باید با استفاده زیرساخت‌های قانونی و نظارتی چون شفافیت و اصل تعارض منافع جلوی همه‌گیری این اژدهای هفت‌سر را گرفت و البته رسانه‌ها، اینجا حافظان منافع عمومی و ناظران مردم‌اند برای افشاء و مواجهه با
فاسدان.
نســل جوانی که امروزه به مراکز تصمیم‌گیری و قدرت راهی ندارد هنوز امیدوار است بتواند کشــور را از لبه خطر فروپاشی از درون برهاند اما بزرگ‌ترین مانع برای تلاش این نسلِ نگران و دلسوز، همان کسانی هستند که کاسبان شرایط بغرنج کنونی‌اند و اجازه هیچ تغییری را نمی‌دهد.
سال ۱۴۰۳ سال امید و بیم است؛ امید به اصلاح ریشه‌ای امور و ترس از بدتر شدن وضع مردم و جامعه در اثر سوءتدبیر، تحریم، گرسنگی، فقر و تورم افسارگسیخته‌ای که هنوز تلاشی جدی برای مهارش دیده نشده!
اما ما نسل «امیدواران» همچنان قوی‌تر از سالی که گذشت به مسیرمان و راهمان ادامه می‌دهیم حتی اگر همچنان برایمان پر از سختی و دشواری و هزینه باشد!
